Ahlak Derken
Klasik çağın geleneksel toplumlarının tümünde yasa, ‘nomos-namus-ahlak’tı; kurallarının dayanağı göksel/kutsal/tanrısaldı. Buna karşılık, Uygulama yetkisi yöneticinin elindeydi; o sebeple ona Tanrı’nın yeryüzündeki gölgesi/temsilcisi denir, ona itaat edilirdi. O da güttüğü koyunlarının çobanı, yönettiği ahalisinin/ailesinin babasıydı.. Modern çağın endüstrileşmiş, kentlileşmiş, sivilleşmiş, laikleşmiş tüm toplumlarında yasa ile ahlak/namus arasındaki bağ koptu; yasa ahlaktan bağımsız bir kategori oldu; dayanağı …