Bir Oligarşi Ki
20. yüzyıla ‘üç tarzı siyaset’ çatışmasında sırtını Batıya dayayan ideolojik ve kültürel mensubiyetin temsilcilerinin bir sınıf olarak iktidarını ilan etmesiyle ve tekelleşmesiyle girildi.
Dünya düzeninin dayattığı şartlara göre rengini Cumhuriyetçi, Turancı, sosyalist, İslamcı ve Avrasyacı olarak gösterse de gerçekte hep aynı ideolojik kültür sınıfı/oligarşisi iktidar tekelini sürdürdü. Üç tarzı siyasetin diğer kanatlarıysa süreçte bu kültür ve ideolojiye teslim oldu. Bu işi nasıl becerdiler?
“% 99 Müslüman” yalanı ve “Batı düşmanlığı” illizyonuyla kendini çok iyi kamufle ederek! Ve elbette elde kalan vatanın parçalanma paranoyasını nesilden nesile eğitim yoluyla aktararak!
Birazcık düşünmeye başlasak aslında parçalanmanın ülkeyle alakalı olmayıp oligarşiyle ilgili olduğunu rahatlıkla göreceğiz. Bütün partilerin neden bu oligarşinin partileri olduğunu da kavrayacağız.
Dolayısıyla sahici manada siyasi hedefe kilitli ideolojik ve kültürel bir değişim olmadan, biz bu kıskaçtan kurtulamayacağız.
Kimse kendini aldatmasın kurtuluş asla günümüzde yaygınlaşan anlamsız tebliğcilikle, siyasetten ve tarihten bihaber teolojik Kur’an anlatısıyla, sünneti iptal eden erdem ve fazilet gösterisiyle olmayacak. Bunların tümü oligarşinin ekmeğine yağ sürüyor!
Birazcık düşünmeye başlasak aslında parçalanmanın ülkeyle alakalı olmayıp oligarşiyle ilgili olduğunu rahatlıkla göreceğiz. Bütün partilerin neden bu oligarşinin partileri olduğunu da kavrayacağız.
Dolayısıyla sahici manada siyasi hedefe kilitli ideolojik ve kültürel bir değişim olmadan, biz bu kıskaçtan kurtulamayacağız.
Kimse kendini aldatmasın kurtuluş asla günümüzde yaygınlaşan anlamsız tebliğcilikle, siyasetten ve tarihten bihaber teolojik Kur’an anlatısıyla, sünneti iptal eden erdem ve fazilet gösterisiyle olmayacak. Bunların tümü oligarşinin ekmeğine yağ sürüyor!